பகுதி – 8 : கோட்டைக் கதவுகளின் அருகே
யவனப் படைகளின் இறக்கம்
யவனப் படைகள் கடலை மறைத்த அளவிற்கு கருப்பு மேகங்களைப் போல நெருங்கின. அவர்கள் கப்பல்களின் முனைகளில் பொற்கொத்திகளும் வெண்கலச் சின்னங்களும் பளபளத்தன. கரையின் மணல்மீது படுதொகுதியாக அம்புகள் பொழிந்தன.
“அம்புகள் காற்றைப் போல் பறக்கின்றன, ஆனால் எங்கள் நிலத்தைத் தொட முடியாது,” என்று அருவி தனது வீரர்களிடம் முழக்கமிட்டாள்.
மூன்று யவனக் கப்பல்கள் கரையோரத்தை நெருங்கின. நீண்ட மரவாய்களால் நிலத்தில் இறங்கினார்கள். வெண்கலக் கவசம் போர்த்திய படைவீரர்கள், கரையில் அலைகளோடு மோதினார்கள். அவர்கள் சத்தமிட்டுக் கத்தியது யானையின் குரலைப் போல ஒலித்தது.
ஆனால் தமிழர் வீரர்கள், கரையில் வில்லையும் ஈட்டியையும் ஏந்தி நின்றிருந்தனர். அவர்கள் முதற்கட்ட அம்பு மழையைச் சந்தித்து, கவசத்தால் தடுப்பதோடு, எதிராகத் தீப்பந்தங்களை வீசினர்.
மூவந்தர்களின் திட்டம்
முன்பே கூட்டியிருந்த மூவந்தர்களின் ஆணை, ஒரே குரலாய் ஒலித்தது:
பாண்டியன் : “அவர்கள் கரையை அடைந்தவுடன் நிலப் படையால் நசைக்கும் வேலையை நான் மேற்கொள்கிறேன்.”
இந்த ஒருமைப்பாடு தமிழர் மனத்தில் அச்சத்தை அல்ல, நம்பிக்கையை ஊட்டியது.
அருவியின் முன்மொழிவு
அந்த இரவு மூவந்தர்களின் கூடுகையில் அருவி எழுந்து பேசினாள்:
“மன்னர்களே! யவனர்கள் கரையோரத்தில் கப்பலை நிறுத்தி, அதிக படைகளைக் கரைக்கு இறக்க முயல்கிறார்கள். ஆனால் அவர்களின் பலம் அவர்களுடைய கப்பல்களில் உள்ளது. கப்பல்களைத் தகர்த்துவிட்டால், அவர்கள் நிலத்தில் நீண்ட காலம் நிலைக்க முடியாது. எனவே, நாமே கடலில் குதித்து, அவர்களின் படைகளை கரையோரத்திலேயே எரித்துவிட வேண்டும்.”
அவளது வார்த்தைகள் வீரர்களின் இரத்தத்தைத் திளைத்தன. பெண்களுக்கே உரிய உடல் சோர்வு இல்லை போல, வீராங்கனையின் கண்களில் எரியும் தீ அந்த அறையைப் பூரித்தது.
யவனப் படைகளின் வலிமை
அடுத்த நாள் விடியற்காலையில், யவனப் படைகள் பத்துக்கணக்கில் கரையோரத்தில் இறங்கினர். அவர்களின் கவசங்கள் சூரிய ஒளியில் பளபளத்தன. நெருக்கமாக ஒருங்கிணைந்து நகர்ந்தார்கள்.
அவர்கள் சீரான அணி நடை — தமிழர் முன்பு பார்த்திராத வினோதம். தரையைத் தட்டும் ஒவ்வொரு அடியும் பாறைகளைச் சிதைக்கும் போல இருந்தது.
“இவர்கள் எண்ணிக்கை எங்களை விட அதிகம்,” என்று சிலர் அச்சமடைந்தனர்.
அந்த வார்த்தை வீரர்களின் உள்ளத்தில் இரும்பாக பதிந்தது.
கடற்கரையின் எரியும் இரவு
அன்று மாலையில், தமிழர் தங்கள் கப்பல்களை சிறிய படைகளாகப் பிரித்தனர். ஒவ்வொரு கப்பலும் தீப்பந்தங்களும் எரியும் எண்ணெய் குடங்களும் ஏந்தின.
இரவு வந்ததும், அவர்கள் கடலுக்குள் மெதுவாகச் சென்றனர். யவனக் கப்பல்கள் அப்போது பெரிய ஒளி விளக்குகளால் கடலைக் கண்காணித்து கொண்டிருந்தன.
திடீரென, இருண்ட கடலில் இருந்து தீ மழை போல பறந்தது. தமிழர் எறிந்த தீக்குடங்கள் யவனக் கப்பல்களில் விழ, அலைகள் நடுவே தீ பரவியது.
“போர்களே, கடல் எங்களைச் சேர்ந்தது!” என்று அருவி குரல் கொடுத்தாள். அவள் தானே தனது கையால் தீப்பந்தத்தை எறிந்து, யவனக் கப்பலின் பறக்குதியை எரித்தாள்.
கடலில் பத்து கப்பல்கள் எரிந்து கொண்டிருக்கும் போது, கரையோரத்திலிருந்த யவனப் படைவீரர்கள் குழப்பத்துடன் அலறினார்கள்.
மூவந்தர்களின் தாக்குதல்
அருவியின் வீரத் தருணம்
ஒரு யவனத் தளபதி, அருவியின் முன்னே வந்து, பெரும் வாளை ஏந்தி கத்தினான்.
“நீங்கள் பெண்களை முன்வைத்து போராடுகிறீர்களா? இது எங்களுக்கான அவமானம்!” என்று அவன் அவளை இகழ்ந்தான்.
என்று சொல்லி, அவள் தனது வாளைச் சுழற்றினாள். ஒரு முறை தாக்கியவுடன், யவனத் தளபதியின் கவசம் உடைந்தது. இரண்டாவது தாக்குதலில் அவன் தரையில் விழுந்தான்.
அந்தக் காட்சி தமிழர் படைகளுக்கு ஓர் உயிர் ஊட்டியது.
யவனப் படைகளின் பின்வாங்கல்
இரவு முழுவதும் எரிந்த போரில், யவனர்களின் பல கப்பல்கள் அழிந்தன. கரையில் இறங்கிய வீரர்களில் பெரும்பாலானோர் உயிரிழந்தனர்.
விடியற்காலையில், யவனத் தளபதிகள் எஞ்சிய கப்பல்களைப் பயன்படுத்தி பின்வாங்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் கண்களில் வெட்கமும், கோபமும், பழிதீர்க்கும் தீயும் எரிந்தது.
“இது எங்கள் முடிவு அல்ல. மீண்டும் வருவோம்,” என்று அவர்கள் பின்வாங்கும் முன் சத்தியமிட்டனர்.
தமிழரின் உறுதி
மக்கள் கரையோரத்தில் கூடி, மூவந்தர்களை வணங்கினர். ஆனால் அருவி தன் வாளை மணலில் நுழைத்து, வானத்தை நோக்கிக் கூறினாள்:
“இன்றைய இரவு நமக்கு வெற்றி கொடுத்தாலும், போரின் முடிவு இது அல்ல. யவனர்கள் மீண்டும் திரும்புவார்கள். அந்த நாள் வரும் போது, தமிழின் ஒற்றுமை இன்னும் வலிமையடைய வேண்டும்.”
மூவந்தர்களும் அவளது வார்த்தையை ஒப்புக்கொண்டனர்.
முடிவு காட்சி
விடியற்காலையின் முதல் ஒளியில், எரிந்து கொண்டிருக்கும் யவனக் கப்பல்கள் கடலில் சிதறின. தமிழர் வெற்றியின் சின்னமாகக் குரல் கொடுத்தனர். ஆனால் அந்தக் குரலுக்குள் ஒரு எச்சரிக்கை நிழல் இருந்தது — போர் இன்னும் முடியவில்லை.
0 Comments