சூரியன் மறுக்கும் சாயல்
பகுதி 5 – இறுதி மோதல்
1. நகரத்தின் இருள்
சென்னையின் வானம் மீண்டும் கருமேகங்களால் மூடப்பட்டது.
மின் விளக்குகள் அணைந்தன.
மக்கள் தெருக்களில் பயந்து ஓடினார்கள்.
அவர்களின் நிழல்கள் தானாகவே உயிர்பெற்று, அவர்களைத் தாக்கின.
முழு நகரமும் இருளின் பேராசையில் சிக்கியது.
இது Black Sage-இன் மிகப்பெரிய திட்டம்—சென்னை முழுவதையும் நிரந்தர நிழலில் மூழ்கச் செய்வது.
அந்த சக்தியை முழுவதுமாகக் கட்டுப்படுத்தினால், அடுத்ததாக உலகமே அவனுடையது.
2. காயத்ரியின் உறுதி
அரவிந்த் கோவிலின் இடிபாடுகளின் அருகே காயத்ரியுடன் நின்றான்.
“அவன் சக்தி நாளுக்கு நாள் பெருகுறது, காயத்ரி. நான் அவனை நிறுத்த முடியலென்றா?”
காயத்ரி அவனை நேராகப் பார்த்தாள்.
“நீயே முடியும், அரவிந்த். ஏன்னா நீ மட்டும் தான் ஒளிக்காக நிழலைப் பயன்படுத்துறவன். அவன் சாபமா பயன்படுத்துறான். நீ வரமா பயன்படுத்துறே.”
அவள் வார்த்தைகள் அரவிந்தின் இதயத்தில் தீயாய் எரிந்தது.
“நான் அவனை நிறுத்துவேன். எந்த விலைக்குத் தான் ஆனாலும்.”
3. இருளின் அரங்கம்
Black Sage நகர மையத்திலுள்ள பழைய கோட்டை இடிபாடுகளை தன் இருள் கோட்டையாக மாற்றிவிட்டான்.
சுவர் முழுவதும் நிழல் வடிவங்கள்.
மேலே வானத்தில் கருப்பு மேகங்கள் சுழன்றன.
சூரியனை முழுவதும் மூடியது.
அவன் சிரித்தான்.
“இது தான் என் இருளின் பேரரசு. இனிமேல் சூரியன் இந்த நிலத்தில் உதிக்காது!”
4. மோதல் தொடக்கம்
அந்த இடிபாடுகளுக்குள் அரவிந்த் நுழைந்தான்.
அவனது நிழல்கள் அவனைச் சுற்றி பாதுகாப்பாய் விரிந்திருந்தன.
Black Sage குரல் முழங்கினான்.
“வரவேற்கிறேன், என் வாரிசே! இன்றுதான் உன் உண்மையான அடையாளம் தீர்மானிக்கப்படும். என்னோட பக்கம் வா, அல்லது என்னோட இருளில் மூழ்கி அழிந்து போ!”
அரவிந்த் கூர்மையாகச் சொன்னான்:
“நான் யாருடைய பக்கம் நிக்கணும் என்று முடிவு பண்ணிட்டேன். நான் ஒளியைப் பாதுகாக்கும் சாயல்.”
அவன் கையை உயர்த்தினான்.
முதல் தாக்குதல் ஆரம்பமானது.
5. நிழல்கள் மோதும் தருணம்
இருவரின் நிழல்கள் மோதின.
அரவிந்தின் நிழல்கள் வாள், கேடயம், ஈட்டி போல மாறின.
Black Sage-இன் நிழல்கள் பாம்பு, சிங்கம், கருங்காற்று போல மாறின.
ஒவ்வொரு மோதலிலும், கல் சுவர்கள் உடைந்து தூசிகள் பறந்தன.
வானில் மின்னல் அடித்தது.
இருள் ஒலி, சத்தம், சக்தி ஒன்றோடு ஒன்று சண்டை போட்டது.
6. அரவிந்தின் வீழ்ச்சி
மோதல் நீண்டது.
Black Sage அனுபவமிக்கவன்.
அவன் அரவிந்தின் பலவீனத்தைப் பயன்படுத்தினான்—அவன் இன்னும் தன் நிழலை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்தவில்லை.
அவன் நிழல் கயிற்றால் அரவிந்தின் கைகளை கட்டினான்.
அவன் சிரித்தான்.
“நீ சாயல். நீ ஒளிக்காகப் போராட முடியாது. நீயே உன்னை ஏமாற்றிக்கிட்டிருக்கே.”
அரவிந்த் தரையில் விழுந்தான்.
அவன் சுவாசம் திணறியது.
7. காயத்ரியின் குரல்
அந்த தருணத்தில், தூரத்திலிருந்து காயத்ரியின் குரல் வந்தது.
“அரவிந்த்! ஒளியும் நிழலும் எதிரிகள் இல்லை. நிழல் ஒளியோடதான் பிறக்கும். நீ பிசாசு இல்லை. நீ காவலன்!”
அந்த வார்த்தைகள் அவனுக்குள் புயலாய் எழுந்தன.
அவன் மனதில் புரிந்தது—
நிழல் சாபமல்ல, அது ஒளியின் காவலன்.
8. புதிய சக்தி
அவன் கண்கள் பளிச்சென்று வெள்ளை ஒளி விட்டன.
அவன் நிழல்கள் திடீரென புதிய வடிவம் பெற்றன.
அவை இனி கருப்பு மிருகங்கள் இல்லை—ஒளியின் காவலர் சாயல்கள்.
அவை சூரிய கிரகணத்தைப் போல பிரகாசித்து, Black Sage-இன் இருள் நிழல்களைத் தள்ளின.
அவன் எழுந்தான்.
“நான் சூரியன் மறுக்கும் சாயல் அல்ல. நான் ஒளியை பாதுகாக்கும் சாயல்!”
9. இறுதி மோதல்
இருவரும் மீண்டும் மோதினர்.
ஆனால் இப்போது அரவிந்த் முழுமையாகக் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தான்.
அவன் நிழல்கள் பெரிய கேடயம் போல நகரத்தைப் பாதுகாத்தன.
வாள் போல மாறி Black Sage-இன் இருள் கயிற்களை வெட்டின.
இறுதியில், அவன் நிழல்களை சூரிய கிரகண வடிவமாக மாற்றி, Black Sage மீது வீசினான்.
அந்த ஒளி-நிழல் சேர்க்கை சக்தி Black Sage-இன் உடலை தள்ளி, அவனை தரையில் வீழ்த்தியது.
10. Black Sage-இன் சாபம்
அவன் சிரித்தான்.
“நீ இப்போ வென்றுட்ட. ஆனா நினைவில் வைய்… நிழல் எப்போதும் சூரியனைத் துரத்தும். நீ எப்போதும் அமைதியோட இருக்க முடியாது. நான் திரும்பி வருவேன்.”
அவன் இருளில் கரைந்து மறைந்தான்.
1. ஒளியின் சாயல்
போரின் பின், நகரம் மெதுவாக ஒளியை மீட்டுக்கொண்டது.
மக்கள் அச்சத்தோடு பார்த்தார்கள்.
ஆனால் இந்த முறை அவர்கள் குரலில் நன்றி இருந்தது.
“அவன் காப்பாத்தினான்!”
“நிழலே நம்மை காப்பாத்துச்சு!”
அரவிந்த் வானத்தை நோக்கிப் பார்த்தான்.
சூரிய ஒளி மேகங்களைத் தாண்டி வெளிப்பட்டது.
அவன் சிரித்தான்.
“நான் சூரியன் மறுக்கும் சாயல்… ஆனாலும், ஒளியைப் பாதுகாக்கும் காவலன்.”
12. Universe க்கு திறக்கும் கதவு
அந்த இரவில், ஒரு மர்மமான குரல் அவனது மனதில் ஒலித்தது.
“நீ மட்டும் அல்ல… உன்னைப் போலவே மற்றவர்கள் இருக்கிறார்கள். காற்று, அக்கினி, நீர், இரத்தம், கல்… அவர்கள் உன்னை தேடுவார்கள். உண்மையான போர் இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லை.”
அரவிந்தின் கண்கள் பளிச்சென்றன.
“இது ஆரம்பம்தான்.”
0 Comments