கார்த்திகா ஸ்டோரி யூனிவெர்ஸ் Phase -1B

 அந்தரங்கக் காற்று பகுதி 2 – காற்றின் சாபமா?

1. அச்சமூட்டும் வெளிப்பாடு

காயத்ரியின் வாழ்க்கை மாற்றமடைந்தது.

அவள் எங்கே சென்றாலும் காற்று அவளைப் பின்தொடர்ந்தது.

சில நேரங்களில் மென்மையாக வருடியது; சில நேரங்களில் கட்டுப்பாடின்றி சுழன்று அவளை ஆட்கொண்டது.

ஒரு நாள், கோயம்புத்தூரில் பெரிய கலாச்சார விழா நடந்தது.

காயத்ரி Bharatanatyam நடனத்தில் பங்கேற்றாள். மேடையில் அவள் ஆடிக்கொண்டிருந்தபோது, காற்று அசாதாரணமாக அதிகரித்தது.

திரைச்சீலைகள் கிழிந்தன, மேடையில் விளக்குகள் குலுங்கின.

பார்வையாளர்கள் திகைத்தனர்.

அவளது ஒவ்வொரு அசைவுக்கும் காற்று கொந்தளித்தது.

நடனம் முடிவதற்குள் புயல் போல் மாறி, சில பார்வையாளர்கள் காயமடைந்தனர்.

அவள் அதிர்ச்சியடைந்தாள்.

“நான் ஆடினாலே யாருக்கும் காயம் பண்ணலாமா?”

2. மக்களின் எதிர்ப்பு

அந்த நிகழ்ச்சிக்கு பின், காயத்ரி தெருவில் நடக்கும்போது சிலர் அவளை நோக்கி விரல் சுட்டினார்கள்.

“அவளால்தான் நேற்று விழா கேடாயிச்சு!”

“பிசாசு பிடிச்ச பெண் மாதிரி இருக்கு!”

“அவள் எங்க இருந்தா அங்க காற்று சீர்குலைச்சிடுது!”

முன்பு அவளை ரசித்தவர்கள் கூட இப்போது பயந்து தூரத்தில் நின்றனர்.

அவள் மனதில் துயரம் பெருகியது.

3. நண்பர்களின் தூரம்

அவளது கல்லூரி நண்பர்கள் கூட அவளைத் தவிர்க்கத் தொடங்கினர்.

“காயத்ரியோட இருந்தா ஆபத்து வரும்னு பயம் இருக்கு,” என்று சிலர் பேசினர்.

சிலர் நேரடியாகச் சொன்னார்கள்:

“நீங்க அப்படியே காற்றை கட்டுப்படுத்த முடியல. உங்களாலே எல்லாம் ஆபத்து தான்.”

அவள் தனிமையில் தள்ளப்பட்டாள்.

4. காற்றின் கட்டுப்பாடு இழப்பு

ஒரு நாள் பஸ்ஸ்டாண்டில் காத்திருந்தபோது, அவள் சற்று பயத்தில் கையை உயர்த்தினாள்.

அந்த நேரத்தில் காற்று புயலாய் பாய்ந்து, பலர் தரையில் விழுந்தனர்.

ஒரு சிறுமி almost பஸ்ஸின் கீழ் செல்ல போனாள்.

காயத்ரி கத்தினாள்.

“இல்லை! நின்று போ!”

அவளது குரலைக் கேட்டது போல, காற்று திடீரென மெல்லியது.

ஆனால் மக்கள் சத்தமிட்டனர்.

“அவளால்தான் நடந்தது!”

“அவளை ஓட்டிடுங்க!”

அவள் கண்ணீரோடு ஓடினாள்.

5. guilt

அவள் வீட்டின் terrace-ல் அமர்ந்தாள்.

“நான் நிழல் போல இருக்கிறேனா? என் வாழ்க்கை சாபமா?”

அவளது கைகளை பார்த்தாள்.

அவற்றை சுற்றி மென்மையான காற்று வருடியது.

ஆனால் அவளுக்குத் தோன்றியது – “இந்த காற்று ஒருநாள் என்னைக் கட்டுப்படுத்தாமல் யாரையாவது கொல்லக்கூடும்.”

6. எதிரியின் குரல்

அந்த இரவு, காற்றில் மீண்டும் அந்த மர்ம குரல் ஒலித்தது.

“காயத்ரி… மனிதர்கள் உன்னை நிராகரிச்சாங்க. உன்னோட நடனம் அவர்களுக்கு சாபமா தெரியும். ஆனா என்னோட பக்கம் வந்தா, இந்த காற்றை உன் பேரரசா மாற்றிக்கலாம்.”

அவள் பயந்து கேட்டாள்.

“யார் நீ?”

குரல் பெருமழை போல முழங்கியது.

“நான் தான் Vaayu Asuran. புயலின் சக்தியோடு பிறந்தவன். நீயும் என்னைப் போலவே. மனிதர்களுக்கு நீ சாபம். ஆனா நம்ம இருவரும் சேர்ந்தால், உலகமே நம்மோட புயலால் அழியும்.”

7. காயத்ரியின் எதிர்ப்பு

அவள் நடுங்கினாள்.

“நான் ஒருபோதும் உன்னோட பக்கம் வரமாட்டேன். நான் அழிக்க வந்தவள் இல்லை.”

Vaayu Asuran சிரித்தான்.

“உன்னோட காற்று ஒருநாள் உன்னை அழுத்திப் போடும். அப்போ நீயே என்னைக் கூப்பிடுவ.”

அவள் மூச்சு வலியோடு நின்றாள்.

8. சோதனையின் ஆரம்பம்

அடுத்த நாட்களில், கோயம்புத்தூரில் அசாதாரண புயல்கள் எழ ஆரம்பித்தன.

மின்சாரம் துண்டிப்பு, மரங்கள் விழுதல், மக்கள் காயம்—all linked to sudden violent winds.

அனைவரும் ஒரே வார்த்தை சொன்னார்கள்:

“இது அந்த காயத்ரியால்தான். அவள்தான் சாபம்.”

அவள் தனிமையில் உடைந்தாள்.

ஆனால் மனதுக்குள் ஒரு சத்தம் இன்னும் ஒலித்தது—

“நீ சாபம் இல்லை. காற்று உன்னோட உயிர். அதைக் காப்பாற்றப் பயன்படுத்து.”

9. திருப்புமுனை

ஒரு மாலை, சின்ன குடிசையில் தீ விபத்து.

மக்கள் சிக்கிக் கொண்டனர்.

அவள் ஓடி சென்றாள்.

அவள் கையை உயர்த்தியதும், காற்று பெருகி புகையை விலக்கி, மக்கள் வெளியே வர வழி செய்து விட்டது.

அவர்கள் அதிர்ச்சி அடைந்தனர்.

“அவள் நம்மை காப்பாத்தினாள்!”

முதல் முறையாக யாரோ நன்றி சொன்னார்கள்.

அவளது மனதில் சிறு நம்பிக்கை.

10. ஆனால் சாபமா?

அந்த இரவு, Vaayu Asuran மீண்டும் குரல் கொடுத்தான்.

“பாரு… உன்னால நல்லது நடந்தாலும், மக்கள் உன்னை ஒருநாள் பயந்து தள்ளுவாங்க. ஏன்னா காற்று எப்போதும் அழிவோடதான் வரும். உன்னோட சக்தி சாபம்.”

அவள் உறுதியுடன் பதில் சொன்னாள்:

“என் சக்தி சாபமில்லை. அது எப்படிச் செலுத்துறது என்பதை நான் தான் தீர்மானிக்கிறேன்.”

ஆனால் மனதின் ஆழத்தில் அவளுக்கே இன்னும் சந்தேகம் இருந்தது.

“நான் உண்மையிலேயே வரமா? அல்லது சாபமா?”