மர்ம கொள்ளைகள் தொடக்கம்
தமிழ்நாட்டின் பரந்த நிலம் பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாகச் செழித்து வரும் பண்பாட்டுக்கும், பண்டைய கோவில்களுக்கும் பெயர் பெற்றது. ஒவ்வொரு ஊரிலும் நெடுக நெடுக பழமை வாய்ந்த சன்னதிகள், சிக்கலான கோபுரங்கள், காலத்தைக் கடந்த கலைச் செல்வங்கள் இன்றும் நின்று கொண்டிருந்தன. இவை வெறும் வழிபாட்டு இடங்களாக மட்டும் இல்லாமல், வரலாற்றின் ஆழத்தில் புதைந்திருக்கும் நிதிகளின் பாதுகாப்பிடங்களாகவும் விளங்கின.
ஆனால் அந்த அமைதியை உடைத்துச் செல்லும் செய்தி ஒன்று, அப்பகுதி மக்களின் மனங்களில் பீதியை விதைத்தது. கடந்த சில மாதங்களாக, தமிழகத்தின் பல பண்டைய கோவில்களில் ஒரே மாதிரியான கொள்ளைகள் நடைபெறத் தொடங்கின. கோவில் காப்பகங்களில் வைக்கப்பட்டிருந்த அரிய நகைகள், வைரக்கலன்கள், சிலைகள், பழங்காலச் சிற்பங்கள்—எதுவும் தப்பவில்லை.
பொதுவாகக் கொள்ளையர்கள் உடைத்து புகுவார்கள், காவலர்களை மிரட்டுவார்கள், ரத்தக் குளம் பாயும். ஆனால் இங்கோ விசித்திரம். எந்தக் கதவும் உடைக்கப்படவில்லை, எந்தக் காவலரும் காயமடையவில்லை. காலையில் தான் தெரியும் – கோவிலின் உள்ளார்ந்த புனிதப் பொருள் காணாமல் போய்விட்டது!
முதல் தடவையில் அது திருவண்ணாமலை அருகிலுள்ள சிறிய பண்டைக் கோவில். அங்கிருந்த பச்சைக் கல்லால் பொறிக்கப்பட்ட சின்ன விநாயகர் சிலை காணாமல் போனது. அடுத்த தடவையில் காஞ்சிபுரம் பகுதியில் உள்ள பழைய சைவத் தலத்தில், வைரத் தாலி திருடப்பட்டது. மூன்றாவது கொள்ளை சிதம்பரம் அருகிலுள்ள சன்னதியில். அங்கே பித்தளைச் சிற்பங்களுடன் பழங்காலச் சங்ககாலச் செதுக்குகள் பறிபோனது.
மூன்றும் ஒரே மாதிரி மர்மம். காவலர்களும், ஊர்வாசிகளும் திகைத்து நின்றனர்.
ஆனால் அதைவிட மக்கள் மனதைச் சிதைத்த விஷயம் ஒன்று இருந்தது—ஒவ்வொரு கொள்ளைக்குப் பிறகும் திருடன் ஒரு குறிப்பு விட்டு சென்றான்.
அந்தக் குறிப்பு எளிமையான வார்த்தைகளாக இல்லை. அது எப்போதும் பழங்காலச் சின்னங்கள், சில சமயம் சங்க இலக்கியத்தின் வரிகள், இன்னொரு தடவை கோவில் பிரகாரத்தில் பொறிக்கப்பட்ட ரகசியச் சின்னங்கள். போலீசார் அவற்றைக் கண்டுபிடித்தும், அடுத்த இடத்தை எளிதில் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. அவர்கள் களத்தில் கால் பதிக்கும் முன்னரே, திருடன் தனது அடுத்த வேட்டையை முடித்துவிடுகிறான்.
மூன்று தடவைகளும் இப்படி தோல்வியில் முடிந்ததால், மக்கள் காவல்துறையின் மீது நம்பிக்கையைக் கூட இழந்தனர். ஊரூராக பீதியுடன் வதந்திகள் பரவின. “இது சாதாரண கள்வன் அல்ல, எந்தோ அதிசய சக்தி கொண்டவன் தான்”, “பழைய சாபங்களால் உயிரோடு வருகிற பிசாசு தான்” என்று கதைகள் கூறப்பட்டன.
ஆனால் போலீசாருக்கு தெரிந்தது – இது மனிதன் தான், ஆனால் வல்லமையுள்ள, திட்டமிட்ட, அறிஞராகிய திருடன். அவர்களின் கருவிகள் தோற்க, அவர்கள் ஒரே முடிவுக்கு வந்தார்கள்: “இவனை பிடிக்க ஒரே வழி – புகழ்பெற்ற துப்பறியும் நிபுணர் மதிவாணனை அழைக்க வேண்டும்.”
மதிவாணனின் அறிமுகம்
மதிவாணன் என்ற பெயர் கேட்டவுடனே, பல காவல்துறை அதிகாரிகளின் முகத்தில் நிம்மதி மலர்ந்தது. அவர் சாதாரண துப்பறியும் அதிகாரி அல்ல. இந்தியாவின் பல புலனாய்வுத் துறைகளில் பணியாற்றி, உலகின் பல பகுதிகளிலும் மர்மக் குற்றங்களைத் தீர்த்து வைத்த அனுபவம் கொண்டவர்.
அதனால் தான் “மதிவாணன் வந்துவிட்டார் என்றால் வழக்கு முடிந்துவிட்டது” என்ற பழமொழி போல மக்கள் கூறுவார்கள்.
மதிவாணன் வருகை
அந்த நாள் மாலை, சென்னை விமான நிலையத்தில் மதிவாணன் இறங்கியதும், காவல்துறை கார்கள் நேராகக் கொண்டு சென்றன. சிதம்பரம் அருகிலுள்ள காவல்நிலையத்தில் மாநில மேல் அதிகாரிகளும், சம்பந்தப்பட்ட கோவிலின் அறங்காவலர்களும் காத்திருந்தனர்.
“மதிவாணன் ஐயா, உங்க வருகையால்தான் எங்களுக்கு இப்ப நம்பிக்கை வந்திருக்கிறது,” என்றார் காவல் கண்காணிப்பாளர் சுந்தரேசன்.
அங்கு கூடியிருந்த அதிகாரிகள் பரபரப்பாக ஒருவருக்கொருவர் பார்த்தனர்.
மர்மம் மேலும் ஆழ்கிறது
அந்த இரவு மதிவாணன் சிதம்பரத்தில் தங்கியிருந்தார். அவர் கோவிலின் சன்னதிகளையும், சுற்றியுள்ள காடுகளையும் தனியாக நடந்து சென்று ஆய்வு செய்தார். மக்கள் யாரும் கவனிக்காத சிறிய பிளவுகள், பழைய சுவரொட்டிகள், மறைந்து போன கதவுகள்—அவை அனைத்தையும் அவர் கண்ணில் பட்டுக் கொண்டே இருந்தன.
0 Comments