பகுதி 6 – கடல்சார் யுத்தம்
கடற்கரையின் மேல் புலிக்கொடி பறந்தது.
விடியற்காலையின் முதல் ஒளி கடலின் அலைகளில் தங்கம் பூசினது போலத் தெரிந்தது.
அந்த ஒளியில், சோழர் படையின் ஆயிரக்கணக்கான வீரர்களும், கரையோரத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த கப்பல்களும், வரலாற்றின் மிகப்பெரிய தருணத்துக்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தன.
ஆதவன் அந்தக் காட்சியைப் பார்த்தான்.
அவனது உள்ளம் அதிர்ந்தது.
“நான் புத்தகங்களில் மட்டும் படித்த சோழர் கடற்படை… இப்போது என் கண் முன்னே இருக்கிறது! வரலாற்றின் இதயத்தில் நானே நின்றிருக்கிறேனா?”
சோழர் கடற்படை
பெரிய மரக் கப்பல்கள் வரிசையாகக் கட்டப்பட்டிருந்தன.
ஒவ்வொரு கப்பலின் மேல் சிவப்பு நிறப் பறக்கைகள், அதில் புலி சின்னம் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது.
கப்பலின் மேல் வில்லாளர்கள், ஈட்டியாளர்கள், பாறைகளை எறியத் தயாராக இருந்தவர்கள்—all ஒழுங்காக நின்றனர்.
சில கப்பல்களில் சிறிய கோபுரங்கள் இருந்தன; அவற்றில் மணி மற்றும் கொம்புகள், படைவீரர்களுக்கு சைகை கொடுக்க வைத்திருந்தன.
கடற்கரையில் இருந்து பார்க்கும்போது, அந்தக் கப்பல்கள் அனைத்தும் ஒன்றாக நகர்ந்தால், அது ஒரு நகரமே கடலில் மிதப்பது போல இருந்தது.
மன்னனின் உரை
வீரராஜேந்திரன் சோழன் குதிரையில் அமர்ந்து, கடற்கரையில் நின்ற படைவீரர்களை நோக்கி உரை நிகழ்த்தினார்.
அவரது குரல் கடலின் முழக்கத்தை விட வலிமையாய் இருந்தது.
“சோழரே! நமது பேரரசின் பெருமை கடலில் இருக்கிறது. கடாரவன்கள் எங்களைத் தடுக்க நினைக்கிறார்கள். ஆனால் புலிக்கொடியின் முன் எவரும் நிலைக்க முடியாது. இன்று நமது கடற்படை வரலாற்றை எழுதப் போகிறது!”
அந்த வார்த்தைகள் முழு படையின் இதயத்தில் தீப்பிழம்பை ஏற்றின.
“புலிக்கொடி வாழ்க! வீரராஜேந்திர சோழன் வாழ்க!” என்று வீரர்கள் ஒரே குரலில் முழங்கினர்.
ஆதவன் நடுங்கினான்.
அவன் நினைத்தான்:
“இந்தக் குரல் தான் வரலாற்றை நடத்தியது. இந்தக் குரலின் எதிரொலியே நூற்றாண்டுகள் கடந்தும் பாடல்களாக மாறியது.”
தாக்குதலின் ஆரம்பம்
கொம்புகள் முழங்கின.
மணி சத்தம் எழுந்தது.
சோழர் கப்பல்கள் அலைகளை வெட்டி முன்னேறின.
அவை நேரடியாகக் கடாரப் படையின் கப்பல்களை நோக்கிச் சென்றன.
முன்னிலையில் கரிகாலன் தளபதி இருந்தார்.
அவரது குரல் கப்பல்களைத் தள்ளும் காற்று போல இருந்தது.
“வில்லாளர்களே! தயாராகுங்கள்!”
ஆயிரக்கணக்கான அம்புகள் வானில் பறந்தன.
அவை சூரிய ஒளியில் ஒளிர்ந்து, மழை போலக் கடாரக் கப்பல்களின் மேல் விழுந்தன.
கடாரப் படையின் பதில்
கடாரப் படையும் அமைதியாக இருந்தது இல்லை.
அவர்களின் கப்பல்கள் நெருங்கின.
அவர்களும் அம்புகளைப் பாய்ச்சினர்.
சில சோழர் வீரர்கள் காயமடைந்து விழுந்தனர்.
ஆதவனின் கண்களுக்கு முன், ஒருவன் அம்பில் பாய்ந்து விழுந்தான்.
அவன் மூச்சு அடங்கினாலும், கையில் புலிக்கொடியை இறக்கவில்லை.
அந்தக் காட்சி ஆதவனை உலுக்கியது.
“இவர்கள் உயிரைவிட சின்னத்தைப் பாதுகாக்கிறார்கள்…”
பாறைகளின் மோதல்
சோழர் கப்பல்களில் இருந்த சில வீரர்கள் பெரிய பாறைகளை எடுத்து, எதிரி கப்பல்களின் மேல் எறிந்தனர்.
அந்த பாறைகள் மரக் கப்பல்களை உடைத்தன.
சில கப்பல்கள் அலைகளில் மூழ்கின.
கடார வீரர்கள் கத்தி, நீரில் விழுந்தனர்.
சோழர் வீரர்கள் உற்சாகமாக முழங்கினர்.
“புலிக்கொடி வாழ்க!”
ஆதவனின் பங்கு
ஆதவன் மன்னனின் அருகே இருந்தான்.
அவன் மனதில் சிந்தனை எழுந்தது:
“வரலாற்றில் சோழர்கள் கடாரத்தை வென்றனர். அது நடந்தே தீரும். ஆனால் இப்போது நான் உதவினால், அது இன்னும் விரைவாக நடைபெறுமா?”
அவன் மன்னனை நோக்கி மெதுவாகச் சொன்னான்:
“அரசே, எதிரிகள் ஒரே இடத்தில் திரண்டு இருக்கிறார்கள். அவர்கள் பின்புறத்திலிருந்து தாக்கினால், அவர்கள் சிக்கிக் கொள்வார்கள்.”
மன்னன் தலையசைத்தார்.
உடனே சைகை கொடுத்தார்.
சில கப்பல்கள் விலகி, சுற்றிப் போய் எதிரியின் பின்புறத்தைத் தாக்கின.
கடாரப் படை திகைத்தது.
அவர்கள் முன்னே பார்த்து சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்தபோது, பின்புறத்திலிருந்து வந்த அம்புகள் அவர்களைச் சிதறடித்தன.
போரின் உச்சம்
கடல் முழுவதும் இரும்பின் சத்தம், குருதியின் வாசனை, அலைகளின் முழக்கம்—all ஒன்றோடு ஒன்று கலந்தது.
யானைகள் கரையில் காத்திருந்தன.
சோழர் வீரர்கள் படகு மூலம் கடாரப் கரையை அடைந்தனர்.
வாள்கள் மோதின.
கத்தல்கள் வானத்தை அதிரச் செய்தன.
வீரராஜேந்திரன் தானே போரில் இறங்கினார்.
அவரது வாள் சூரிய ஒளியில் மின்னியது.
அவர் கத்தினார்:
“சோழரின் பெயரை நிலைநிறுத்துங்கள்!”
கடாரப் படையின் சிதைவு
சோழர் கப்பல்கள் பின்புறத்திலிருந்து தாக்கியதும், கடாரப் படையின் ஒழுங்கு சிதறியது.
அவர்கள் கப்பல்கள் எரிந்தன.
வீரர்கள் சிதறி ஓடினர்.
சிலர் கடலில் மூழ்கினர்.
சோழர் வீரர்கள் கொடியை உயர்த்தினர்.
“வெற்றி நிச்சயம்! புலிக்கொடி வாழ்க!”
ஆதவனின் உள்ளுணர்வு
அந்தக் காட்சியைப் பார்த்த ஆதவன் வியந்தான்.
“நான் உண்மையிலேயே வரலாற்றின் இதயத்தில் இருக்கிறேன். இந்தக் குருதிக் களத்தில் நடந்த வெற்றி, பின்னர் புத்தகங்களில் ஒரு வரியாக மட்டும் எழுதப்பட்டது. ஆனால் அந்த ஒரு வரியின் பின்பு ஆயிரக்கணக்கான உயிர்கள், குருதி, தியாகம் இருந்தது.”
அவனது மனதில் வலி இருந்தது.
ஆனால் அதே சமயம் பெருமையும் இருந்தது.
“சோழர் பேரரசு ஏன் வரலாற்றில் என்றும் வாழ்கிறது என்பதை இன்று நான் புரிந்தேன்.”
கடலின் அலைகள் இன்னும் கரையைக் கடித்துக்கொண்டிருந்தன.
ஆனால் சோழர் கப்பல்களின் மேல் பறந்த புலிக்கொடி, வெற்றியை அறிவித்தது.
வீரராஜேந்திரன் சோழன் கடாரத்தைத் தகர்த்தார்.
ஆதவன் அமைதியாக நின்றான்.
அவன் உணர்ந்தான்:
“இது தான் அந்த வரலாற்று தருணம். ஆனால்… நான் எப்போது 2025க்கு திரும்புவேன்?”
0 Comments