எரியும் நெருப்பு போல கோபம்
பொறாமையின் நிழல்
“சேகர் அண்ணே, நீங்க இந்த டிரிபு பாசனம் போடலையா?”அந்த கேள்விகள் சேகரின் மனதில் எரியும் நெருப்பை ஏற்படுத்தின.
சேகர் மனதில்:
“இவனால நம்ம பெயர் போயிடுது… இதை நிறுத்தணும்.”
மறைமுக சதி
“என்னை நிறுத்த நினைப்பவர்களுக்கு நான் பதில் சொல்ல மாட்டேன்… என் வயல் தான் சொல்லும்.”
எரியும் கோபத்தின் உறுதி
மீனா: “அரசு… நீங்க இப்படி கோபம் பிடிச்சுக்கிட்டா, அது உன்னை எரிச்சிடும்.”அரசு: “இந்த கோபம் தான் எனக்கு சக்தி தருது, மீனா. யாரும் என்னை நிறுத்த முடியாது.”
அவள் மெதுவாக சொன்னாள்:
“கோபம் நெருப்பு மாதிரி… அது வீணா எரிந்தால் நீயே கருகிடுவாய். ஆனா அதை அடுப்பு மாதிரி பயன்படுத்தினால், அது உன் பயிரை சமைத்து மக்களுக்கு உணவாக்கும்.”
அந்த வார்த்தைகள் அரசின் உள்ளத்தில் சிந்தனையை உருவாக்கின.
மீண்டும் எழும் முயற்சி
“என் வயலை எவ்வளவு முறையும் அழித்தாலும், நான் அதை மீண்டும் வளர்த்தே தீருவேன்.”
மக்களின் நம்பிக்கை
நெருப்பின் வடிவம்
ஒரு சின்ன நுழைவாயில் - 7
அரசின் வயல் இப்போது கிராமத்தில் பேசப்படும் முக்கிய விஷயமாக இருந்தது.
பாசன முறைகள், பயிர்களின் ஆரோக்கியம், மற்றும் விளைச்சலின் தரம் — இவை எல்லாம் அவனை மற்ற விவசாயிகளிடையே தனித்துவப்படுத்தின.
ஆனால், அரசுக்கு இன்னும் தெரிந்தது — வயல் வெற்றி மட்டுமில்லை, சந்தைக்கு செல்லும் பாதை தான் அவனது அடுத்த சவால்.
சந்தையில் முதலாவது முயற்சி
ஒரு காலை, அரசின் வயலுக்கு அருகே ஒரு பசுமையான வெண்டைக்காய், சோளம், பச்சைப்பயறு ஆகியவற்றை சேகரித்தான்.
அவற்றைச் சுத்தம் செய்து, பெரிய கூளங்களில் அடுக்கினான்.
அவன் மனதில் ஒரு தீர்மானம் —
“இவை நான் நேரடியாக நகர சந்தைக்கு எடுத்துச் சென்று விற்க வேண்டும். நடுவில் எவரும் லாபம் பார்க்கக் கூடாது.”
அந்த தீர்மானம், அவனுக்கு ஒரு புதிய நுழைவாயில்.
பயணத்தின் தொடக்கம்
நகரம் கிராமத்திலிருந்து 25 கிலோமீட்டர் தூரம்.
அரசு, ஒரு சிறிய வண்டியில் தன் கூளங்களை அடுக்கிக் கொண்டு, காலையில் 4 மணிக்கே புறப்பட்டான்.
சாலையின் பக்கத்தில் வறண்ட வயல்கள், இடையே மெல்ல எழும் காலை பனி — எல்லாம் அவனுக்கு நினைவூட்டியது, இந்தப் பயணம் தனக்கே மட்டுமல்ல, ஊரின் எதிர்காலத்துக்கும் முக்கியம்.
சந்தையின் சவால்
நகர சந்தை நெரிசலானது.
பெரிய விற்பனையாளர்கள், விலை பேசும் மக்கள், ஆரவார குரல்கள் — அரசுக்கு புதிதான உலகம்.
அவன் கூளங்களை கவனமாக வைத்தான்.
சிலர் வந்து பார்த்து, விலை கேட்டார்கள்.
வாடிக்கையாளர்: “வெண்டைக்காய் நல்லா இருக்கு… எவ்வளவு?”
அரசு: “ஒரு கிலோக்கு 25 ரூபாய்.”
வாடிக்கையாளர்: “இது ரொம்ப விலையா இருக்கு! அங்கே 20 ரூபாய்க்கு கிடைக்கும்.”
அரசு மனதில் ஒரு சந்தேகம் — “நான் தரும் பொருள் நல்ல தரம். ஆனால் விலையை குறைக்க வேண்டுமா?”
இது அவனுக்கு விற்பனையின் முதல் பாடம்.
ஒரு உதவும் கை
அந்த நேரத்தில், ஒரு நடுத்தர வயது நபர் அவனை நோக்கி வந்தார்.
அவர் சந்தையில் பழைய விற்பனையாளர் போலத் தோன்றினார்.
அந்த நபர்: “மகனே, உன் பொருள் நல்ல தரம். ஆனா, இங்கே யாரும் உன்னை அறிய மாட்டாங்க.
முதலில் சிலரை இலவசமாக சுவைக்க கொடு. பிறகு விலையையும் பேசலாம்.”
அரசு அதை செய்தான்.
மக்கள் சுவைத்ததும், அதன் تازா தனமும் சுவையும் கண்டு வியந்தனர்.
மணி நேரங்களில், அவனது கூளங்கள் காலியாகின.
முதல் வெற்றி – ஒரு சிறிய கதவு திறக்கிறது
அன்றைய தினம், அரசுக்கு அதிக லாபம் இல்லையென்றாலும், மக்களின் நம்பிக்கை கிடைத்தது.
சந்தையில் சிலர் அவனது தொடர்பு எண்ணை கேட்டனர்.
“அடுத்த முறை நீ வந்தால், எங்களுக்கு நேரடியாக அழைப்பு கொடு. நாங்கள் bulk-ஆ வாங்குவோம்.”
அது அரசுக்கு ஒரு சிறிய, ஆனால் வலிமையான நுழைவாயில் — வாடிக்கையாளர்களுடன் நேரடி தொடர்பு.
மீனாவின் பாராட்டு
அவன் மாலை கிராமத்திற்கு திரும்பியபோது, மீனா அவனிடம் கேட்டாள்:
“நகரம் எப்படி இருந்தது?”
அரசு சிரித்து,
“கஷ்டமானது… ஆனா கதவு திறந்தது. அது பெரிய கதவா, சின்ன கதவா என்று தெரியவில்லை. ஆனாலும் அது எனக்கு எதிர்கால பாதையை காட்டும்.”
மீனா சிரித்தாள்.
“சின்ன கதவு தான், ஆனா அது சரியான திசையில் இருந்தால் பெரிய அரண்மனைக்குள் கொண்டு போகும்.”
பகுதி 7 முடிவு – நுழைவாயிலின் அர்த்தம்
அரசு அறிந்திருந்தான் — ஒவ்வொரு வெற்றியும் ஒரு பெரிய கதவாக இருக்க வேண்டியதில்லை.
சில நேரங்களில், ஒரு சிறிய நுழைவாயில் கூட, வாழ்க்கையை முழுமையாக மாற்றும் பாதையைத் திறக்கக்கூடும்.
அவன் மனதில் அடுத்த குறிக்கோள் — நகர சந்தையில் நிலையான இடம் பெறுவது.
0 Comments